Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Duo Reges: constructio interrete. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Peccata paria.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Paria sunt igitur.

Tollenda est atque extrahenda radicitus. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quis Aristidem non mortuum diligit? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.

Age, inquies, ista parva sunt. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Cave putes quicquam esse verius. Beatus sibi videtur esse moriens.

Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quis istud possit, inquit, negare? Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.